Corona en dagdoosjes

Het coronavirus greep om zich heen en moest een halt toegeroepen worden. 
Op 15 maart werd er een lockdown afgeroepen en kwamen heel veel mensen ineens thuis te zitten. Ik was daar een van.

Zoals half Nederland dat ineens zeeën van tijd had en niet op pad kon, ging ook ik klussen en opruimen. Tijdens deze opruimwoede vond ik een doos vol plexiglasdoosjes die mij meteen inspireerde; ik zou elke dag een diorama gaan maken in zo’n doosje; dat zou mijn dag structuur geven.

Na een week besloot ik ze te posten op mijn Facebookpagina.
Op 29 maart postte ik de eerste van een hele reeks  ‘ coronadoosjes’ met de intentie om bezoekers een moment te verrassen of ontroeren. Ik droeg de doosjes op aan iemand of aan een groep om hen zo een klein hartje onder de riem te steken.

Zo verbeeldde ik elke dag mijn gedachten in een klein doosje van 8x8x4 cm.

Het is een soort van dagboek geworden. Ik reageerde op het nieuws, had verdriet om de doden en hun familie, maakte me zorgen om de mensen van wie ik houd, miste mijn kinderen en kleinkinderen, had ontzag voor de zorg en voor hen die het land draaiend hielden; verbaasde me soms om de reactie van mensen op het virus en had veel gedachten en fantasieën over de toekomst van de mensheid en onze planeet, maar soms werden het gelukkig ook vrolijke en luchtige doosjes.

Ik maakte enkel gebruik van materialen om me heen. Het enige wat ik 2e hands kocht waren de kleine mensjes.

Van 29 maart t/m 31 juli maakte ik 90 coronadoosjes.

Hieronder vindt u een impressie van de reeks doosjes.